RMB’nin değer kaybı, sermaye akışı önlemleri ve yeni para politikası tutumu: Çinli şirketler için sonuçları neler olacak?
RMB’nİn değer kaybı, sermaye akışı önlemlerİ ve yenİ para polİtİkasİ tutumu: Çİnlİ şİrketler İçİn sonuçları neler olacak?
Renminbi’nin (RMB) potansiyel değer kaybı, sermaye akışı önlemlerinin uygulanması ile birlikte, Çin için uzun süredir devam eden endişeler olarak görünüyor. Ülkenin kısa süre önce “ihtiyatlı ve nötr” olarak açıklanan (Ulusal Halk Kongresinde de tekrarlanan) para politikası tutumu da artık dikkat edilmesi gereken yeni bir husus.
Özellikle FED’in para politikasının Başkan Donald Trump yönetiminin açıklayacağı vergi politikası, ticaret politikası ve altyapı yatırımları ile ilgili yeni ayrıntılara bağlı olacağı düşünüldüğünde, önümüzdeki dönemde Çin Merkez Bankası (PBoC) ABD ile Çin arasındaki faiz oranı farklarına karşı vereceği tepkiler için muhtemelen bir “bekle ve gör” yaklaşımını benimseyecektir.
ABD’den kaynaklanan etkilere karşın, PBoC’nin özellikle finansal riskleri ve varlık balonlarını kontrol altına almak amacıyla 2017 yılında beklenen faiz koridorunu 20 – 30 baz puan yukarıya taşıyarak para politikasını kademeli bir şekilde sıkılaştırması beklenmektedir. Bu durum Çinli şirketler için daha yüksek borçlanma maliyeti anlamına gelecektir ve muhtemelen uzun süredir beklenen kaldıraçsızlık sürecini başlatabilir. Bu durum, başta finansal verileri zayıf olan şirketler olmak üzere, Çinli şirketler için daha yüksek kredi riskleri anlamına gelecektir.
Çinli yetkililerin uyguladıkları ihtiyatlı para politikası ve sermaye akışı önlemleri ile birlikte, RMB’nin % 3 - %5 gibi biraz daha düşük bir hızda olsa da 2017 sonuna kadar değer kaybını devam ettirmesi olasıdır. Dolayısıyla, Çin’den sermaye çıkışları muhtemelen devam edecektir.
PBoC’nin RMB endeksleri üzerindeki vurgusunu güçlendirmesi muhtemelen RMB/ABD$ kurunun volatilitesi üzerinde daha yüksek tolerans olacağını göstermektedir. Dolayısıyla bu RMB’deki değer kaybının Çin’in ihracat hacimlerini arttırma üzerindeki olumlu etkisini hafifletmektedir. Aynı zamanda, ithalat maliyetlerinin kademeli olarak artması beklenmektedir. Bu durum, üretiminde yoğun bir şekilde ithalata bağımlı olan Çinli şirketler üzerinde baskı yaratacaktır.
Özet olarak, yükselen borçlanma maliyetleri (faiz koridorundaki yukarı yönlü hareket sebebiyle) ve sertleşen piyasa rekabeti (daha fazla sektörün yabancı şirketlere açılması sonucunda) karşısında birçok Çinli şirketi zorlu bir yıl beklemektedir. Bazı şirketler RMB’nin değer kaybı sebebiyle ithalat maliyetlerinde artış yaşayabilirler. Her ne kadar dış talepteki bir toparlanmanın bir tampon sağlaması mümkün olsa da (eğer ticaretteki korumacılık ile kesintiye uğramaz ise), yukarıda belirtilen tüm bu faktörlerin Çinli şirketlerin karlılığını baskılaması beklenmektedir.